De teller staat op twaalfenhalve kilometer. Ondanks het onstuimige herfstweer trek ik afgelopen zondag m’n outfit aan en ga ik vol goede moed op pad. De eerste helft gaat heerlijk voor de wind, letterlijk en figuurlijk. Fluitend loop ik iets sneller dan normaal. Maar dan komt natuurlijk dat moment waarop je weer rechtsomkeert moet maken. En dat betekent wind tegen. En hoe, wat een straffe wind. Nu begrijp ik ook die benepen gezichten van de hardlopers die ik zojuist tegenkwam, toen ik nog de wind in de rug had. Mijn tempo stort in als een plumpudding, met deze wind in m’n snuit is het niet vol te houden. In ‘vogeltjestempo’ (zie mijn eerdere blog over vogeltjes kijken) voltooi ik mijn lopie, compleet doorgewaaid. Hopelijk laten de weergoden de wind wat liggen tijdens de 10 Mijl van Zwolle-Zuid en de Zwolse Halve Marathon.
Even een beetje rustiger aan kan ook geen kwaad, denk ik.
BeantwoordenVerwijderen