Gisèle

Na het lekker leesbare Juniper was het tijd voor grotemensenwerk. Het volgende boek van mijn grotevakantieboekenlijst vulde bijna een hele boekenplank in onze smalle maar heuse boekenkast van ons vakantienestje en eerlijk gezegd zag ik er nogal tegen op: vijfhonderdtien pagina’s. Zo’n dik boek moet wel heel erg goed zijn, wil het zo veel pagina’s blijven boeien. Aan de auteur zou het niet kunnen liggen, leek mij. Susan Smit is goed, gewoon heel goed. Haar volledige oeuvre op één na staat natuurlijk niet voor niets bij mij thuis op de plank. Getriggerd door goede recensies besloot ik de sprong te wagen en dook in de dikke Gisèle.

Gisèle is een roman over liefde en vriendschap en gebaseerd op ware feiten. Het verhaal speelt zich af voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Van de achterflap: "Adriaan Roland Holst, ‘Jany’, is dichter en ontmoet de mooie en getalenteerde glazenierster Gisèle van Waterschoot van der Gracht. Tussen hen ontstaat een zielsverwantschap, die verder gaat dan zijn gewoonlijke romantische avonturen. Maar zijn grote liefde blijkt Mies Peters, die haar huwelijk met Paul en haar jonge moederschap niet goed weet te combineren met haar succesvolle toneelcarrière. De gekwetste Paul zoekt zijn heil bij de snel opkomende NSB en vertrekt met een hoofd vol idealen naar het oostfront. Gisèle neemt Joodse onderduikers in huis die ’s nachts, als de verduisteringsgordijnen gesloten zijn, les krijgen in filosofie, poëzie en tekenkunst. De oorlog dwingt uiteindelijk iedereen om de keuze te maken tussen buigen of barsten, goed of fout, haat en liefde."

Vijfhondertien pagina’s vormden geen enkel probleem. Het verhaal is geschreven vanuit drie perspectieven: vanuit Gisèle, Jany en Mies. Wisselend tussen deze drie hoofdpersonen word je als vanzelf meegezogen in hun roerige gedachtegangen. In de Epiloog geeft de schrijfster een korte biografie van alle personages na 1945, waardoor het allemaal nog eens extra voor je gaat leven. Indrukwekkend is ook de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Het is en blijft goed én nodig om te lezen hoe het er in de Tweede Wereldoorlog aan toeging. Ik was er stil van. Met dank aan Susan Smit, chapeau voor haar schrijfkunsten!

Zie ook: susansmit.nl