Op excursie naar Burano, Murano & Venetië

We gaan op ‘schoolreisje’. Vanuit de camping wordt een excursie georganiseerd naar Venetië en de nabijgelegen eilandjes Burano en Murano. Een leuk programma inclusief bus- en bootreis, lunch en bezoek aan het wereldberoemde glasmuseum van Murano. En dat alles voor een vriendelijk prijsje. Snel geboekt dus.
Vakantieverhalen (4)

We vertrekken keurig op tijd met drie dikke bussen vol campinggezinnen naar het plaatsje Treporti. Daar stappen we op een boot, die ons gezelschap naar het eilandje Burano vaart. Het is strakblauw en de zon heeft de boel al flink opgestookt tot zeker 30 graden. Het is heerlijk om te varen. Kop in de wind.

Burano kenmerkt zich door zijn gekleurde huizen, ieder huis heeft een eigen kleur. Een bont geheel en dat oogt heel vrolijk en levendig. De kerk San Martino dateert uit de zestiende eeuw en heeft een superscheve klokkentoren, die hartgrondig begint te luiden zodra wij voet aan wal zetten. Het is precies tien uur. We struinen over de vele bruggetjes, het dorpsplein en door de kneuterige straatjes. Dan schepen we weer in. Onderweg naar het volgende eiland, Murano, delen onze reisbegeleiders broodjes en drinken uit.

(Tekst gaat verder onder foto)

 

Murano is net als Venetië een verzameling eilandjes, door bruggetjes met elkaar verbonden en is beroemd om zijn glaswerk. We bezoeken hier dan ook een ietwat toeristische glaswerkplaats en met te veel mensen in een te kleine ruimte krijgen we in no-time uitleg over glasblazen. Tegelijkertijd tovert een heuse glasblazer binnen een paar minuten een veelkleurige zwaantje tevoorschijn met zijn glasblaaswerktuigen. Luid applaus. Gauw weg hier en even de tijd nemen om verder de sfeer van het eiland te proeven, veel tijd hebben we hier niet. In de mooiste kerk van Murano, de Santa Maria e San Donato, steken we kaarsjes aan voor onze papa’s.

Op naar Venetië. Weer worden we keurig voorzien van broodjes en drinken. We meren af aan de kade, alwaar heel wat mooie ‘bootjes’ liggen te pronken, en dan heb ik het nog niet over die honderden geinige gondels.

We hebben drie uur vrije tijd om deze wonderstad te bezichtigen. Natuurlijk gaan we voor de highlights als het San Marcoplein, de Ponte Rialto en de smalle straatjes, slootjes en bruggetjes inclusief de karakteristieke gondels. Ook bezoeken we de Zara en Louis Vuitton. Je hebt natuurlijk wel pubers mee en kleine heks slaagt voor superleuke kleren. De zon schijnt verpletterend, het is echt bloedheet, dus een beetje afkoelen in die winkels is mooi meegenomen.

Moe, warm en voldaan hijsen we ons het dek weer op, waar de kapitein inmiddels een groot dekzeil heeft gespannen. Schaduw en wind, de terugreis naar Treporti is heerlijk. In de bus terug naar de camping wordt het steeds stiller. Wat een mooie dag. En wat prima geregeld!

 

Schnupperkurs

Man wilde wel weer eens surfen. In een ver verleden, ergens in de jaren tachtig, surfte hij wat af. Wie niet? Ook ik heb aardig wat meters gemaakt op het Amstelmeer destijds. Zouden we het nog kunnen? Is het net als fietsen of verleer je het?
Vakantieverhalen (3)

Beide heksen lijkt het ook wel wat. We hebben de camping er zelfs - mede - op uitgezocht. Je kunt hier de nodige spullen huren en dan proberen maar. Wel zo handig, eerst rustig ervaren of je het (nog) kunt en leuk vindt, voordat je op voorhand de hele uitrusting aanschaft en meesleept.

Tussen alle door de camping aangeboden wateractiviteiten ontdekken we een surfcursus voor beginners, de zogenaamde Schnupperkurs. Voor € 5 per persoon worden je de beginselen van het surfen bijgebracht. Eerst op het droge, op de simulatieplank, daarna volgt het echte werk op het water. Man denkt de kurs niet echt nodig te hebben, maar besluit op het laatste moment toch met ons mee te doen. Hij mag het van de meester dan ook even voordoen voor de groep. Het gaat prima en hij mag het water op. Grote heks, kleine heks en ik hebben ook goed naar het voorbeeld van de meester en van Man gekeken en geluisterd, ook wij mogen na het tonen van onze droge kunsten het water op. Daar worden we opgewacht door twee donkerbruingebakken en gespierde dudes. Hup, die planken op. Ik zie bij de heksen dat de beentjes behoorlijk wiebelen en trillen. Het lijkt nog niet zo mee te vallen met het behouden van het evenwicht.

Er staat nauwelijks wind en de zon straalt als een malle. Ideaal weer voor beginners, zegt de meester. We zullen in elk geval niet omvergeblazen worden en hoeven niet bang te zijn om ongecontroleerd grote snelheid te maken. Mij valt het ook tegen om een beetje stabiel op die plank te blijven staan, maar uiteindelijk weet ik netjes een stukje te varen, rustig te keren en weer terug te surfen. De proeverij is daarmee afgerond. Kreeg ik toch net een beetje de smaak te pakken ...

Dan is Man aan de beurt. Van hem verwachten we toch wel wat. Hij zei nog zo: “Vallen doe ik niet”. Dat hebben we gezien. Ik geloof dat hij meer is gevallen dan grote en kleine heks en ik bij elkaar. Het viel hem toch ook wel wat tegen, met dat evenwicht. Gelukkig was de dude reuze geduldig en complimenteus, dus iedereen kwam dik tevreden en blij de zee weer uit. Vallen zegt immers niets over je surfkwaliteiten, aldus de meester. Toch zelf maar zo’n plankie kopen dan?

Camping Pra' delle Torri

Het komt niet vaak voor dat de camping, die je zonder enig aanraden van vrienden hebt geboekt, nóg mooier blijkt te zijn dan de plaatjes in de folder en op de website je doen geloven. In het geval van Pra’ delle Torri is het zo.  
Vakantieverhalen (2)

Onze verwachtingen werden al bij ons eerste vluchtige rondje over de camping ruimschoots overtroffen. Er is werkelijk niets wat de camping niet biedt. Noem iets en het is er. Het is een heel dorp. Dat het zo groot en compleet is, doet direct vermoeden dat het allemaal heel massaal is en dat je over de koppen kunt lopen, inclusief een hoop lawaai. Niets is minder waar. Het park is heel ruim opgezet en keurig schoon bovendien. En aan de siëstatijden houdt elke campinggast zich.

Een snelle opsomming: direct aan zee, veel watersportmogelijkheden, drie prachtige zwembaden, waaronder zelfs een olympisch 50-meterbad. Mooi baantjes trekken dus. Een skatepark, supermarkt, winkeltjes, restaurants en een serieuze golfbaan. Veel activiteiten voor kinderen, maar ook yogalessen, theater, excursies voor het hele gezin, iedere week een markt en groots vuurwerk. En echt nog veel meer. Niet te vergeten, de autowasplaats. Je kunt het hier echt hartstikke druk hebben. Als je wilt, hoef je het park niet af.

Is er dan geen enkel minpuntje? Oh jawel, ze hebben hier veel muggen. Op menig internetforum over deze camping werd daarover al steen en been geklaagd. We waren dus gewaarschuwd en daarom vertrokken wij goed voorbereid met een grote voorraad Autan, Deet en andere prikweg-artikelen. Met name grote heks reageert nogal allergisch op muggenbeten, dus namen wij alle mogelijke voorzorgsmaatregelen. Die muggen zullen ons eens ruiken.

Hoe dan ook, de vakantiegangers op het forum hebben ongetwijfeld gelijk en ze zullen nare ervaringen hebben opgedaan met die vervelende steekbeesten, maar als Man, grote heks, kleine heks en ik bij elkaar zeven muggenbulten hebben opgelopen, is het veel. Ik denk dat het vooral om julimuggen gaat. Muggen, die in augustus wel zijn uitgeprikt en zich lallend van dronkenschap in hun holletjes hebben teruggetrokken.

Een heuse meevaller. Dat maakt het hele feest én de camping nog completer.

Veel geluk bij een ‘ongeluk’

Hoeveel geluk kun je hebben? Dat van ons lijkt wel van heel veel toevalligheden aan elkaar te hangen tijdens onze eerste reisdag. Of bestaat toeval niet?

Vakantieverhalen (1)
 

Voor een tweede stop onderweg naar onze vakantiebestemming in Italië houden we halt bij een Autohof bij Sinsheim, in Duitsland. Het is altijd prima parkeren en manoeuvreren op zo’n megaparkeerplaats voor vrachtwagens en andere lange vehikels, zoals dat van ons. Plek zat.

Tijd voor een bakkie koffie. Man loopt bij toeval via de andere kant van de auto naar de caravan en hoort ineens gesis. Groot gat in de rechterachterband. Wat nu? Op zo’n moment en vooral op deze plek heb je echt helemaal niks aan dat thuisbrengertje in de achterbak.

We kijken om ons heen, wat biedt deze Autohof zoal? De mejuffrouw van het benzinestation weet raad: er zit heel toevallig een autoreparatiebedrijfje tegenover de Autohof. Man erheen. Wat blijkt? De mannen hebben toevallig de juiste maat én zelfs het gewenste merk autobanden op voorraad liggen. En toevallig ook nog wat tijd om die onder onze auto te schroeven. Althans, ze zijn zo vriendelijk om tijd te maken.

Zo wordt deze rustpauze een heel lange, met tijd voor een tukkie, tijd voor een boek en tijd voor gepeins. En ineens bedenk ik mij dat Man al iets heeft voorvoeld. Voor de vakantie was hij namelijk druk in de weer om het gereedschap voor een eventuele lekke band te checken en compleet te maken. We hadden onze oude caravan verkocht, en Man ontdekte op de valreep dat de steun voor de krik nog onder de caravan vandaan moest om die later onder onze nieuwe te schroeven. Vervolgens moest en zou er ook nog een nieuw koffertje gekocht worden voor het benodigde gereedschap. Ik heb toen echt even gedacht: zou er wat gaan gebeuren deze keer?

Al met al een hoop mazzel bij mekaar. En een heleboel toeval. We mogen onze handjes dichtknijpen. Stel je voor dat die lekke band tijdens het rijden van zich had laten horen. Het is mij wel duidelijk: toeval bestaat niet.