Na een heel voorspoedige reis rijden wij camping Les Tournels op en melden ons bij de receptie. Bij onze gereserveerde plek aangekomen, blijkt de opgang wel erg steil, krap en schuin te zijn.
Vakantieverhalen 2020 (2)
De plek zelf is prachtig groot, maar hoe krijgen we die caravan erop? De jongen die ons naar de plek had begeleid, kijkt ook vertwijfeld toe. Man doet een poging met eigen Nieuwe Auto, maar er is echt te weinig ruimte om met caravan en al de plek op te rijden. Ook de mover van de caravan gaat dit niet redden.
Terug naar de receptie voor een beter toegankelijker plek. “Maar meneer, dit is zo’n beetje de grootste plek!” Dat kan wel wezen, maar je hebt er niets aan als je je reishuisje er niet op kunt parkeren. Verder zijn er geen geschikte vrije plekken meer. Gelukkig wassen ze dit varkentje vaker. In rap Frans wordt er getelefoneerd en de campingjongen wenkt ons mee naar buiten. Er worden behendige pk’s geregeld.
We rijden opnieuw richting de plek en vrijwel direct scheurt er een Manitou de bocht om. Een traktorachtig ding met wielen die alle vier een eigen leven lijken te leiden. Aan de voorkant zit een groot shoveltrekduwding. De aanblik van het apparaat geeft mij niet direct vertrouwen. Het zal ongetwijfeld de kracht hebben om de klus te klaren, maar hoe behendig is die betreffende Manitoumeneer? Ramt-ie zo even ons heilige huisje de plek op? Mijn hart zit in mijn keel, ik krijg het spaansbenauwd.
Man koppelt ondertussen de caravan los van de auto. Dat wil niet zo lukken. Verlatingsangst, noemen ze het wel. Nieuwe Auto wil caravan niet loslaten. Nog meer zenuwen schieten door m’n lijf en het zweet breekt me uit. Man trekt, duwt, timmert en poert wat met een schroevendraaier en na enkele hele lange en warme minuten laten Nieuwe Auto en caravan elkaar los. Nu is het de beurt aan Manitou.
Manitoumeneer haakt caravan aan en gaat ermee aan de haal. Ik houd mijn adem in. Allerlei scenario’s passeren de revue, van een beschadigde caravan met deuken overal tot een zelfs omgevallen caravan, die het toch net niet haalde op dat schuine stukkie. Manitoumeneer weet wat hij doet. En behendig is hij ook. Heel voorzichtig en secuur manoeuvreert hij caravan de plek op zonder ook maar iets te raken of te beschadigen, op de centimeter nauwkeurig. Chapeau!
Het laatste millimeterwerk doet Man nog even met de mover, et voilà, hij stáát. Het feest kan beginnen. Mijn hartslag daalt, m’n humeur fleurt op. Uitpakken maar.
