Ostara, het lentefeest

Vanaf vandaag is het lente! Officieel dan, want de sneeuwklokjes schieten al sinds eind januari massaal de grond uit. Maar volgens de kalender gaat de lente nu dan echt in. Overal om je heen ontkiemen de eerste nieuwe blaadjes en knoppen weer. De donkere dagen zijn voorbij en Moeder Aarde vult zich met nieuw leven. De zon wint iedere dag aan kracht en de aarde lijkt te ontwaken. Vandaag is het even lang licht als donker. Dag en nacht zijn precies even lang.

De Kelten noemen dit lentefeest Ostara, naar de Germaanse godin van de dageraad, de lente en de vruchtbare aarde. De naam Ostara verwijst naar het oosten, waar de zon opkomt. Het Engelse Easter en het Duitse Ostern verwijzen beiden ook naar deze godin. De symbolen van Ostara zijn de haas, het lam en natuurlijk het ei, dat hét symbool voor vruchtbaarheid is. Al deze elementen vind je ook terug in ons christelijke paasfeest. Leuk om te weten: Pasen valt altijd op de eerste zondag ná de eerste volle maan van de lente. Zo zijn het begin van de lente en het paasfeest onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Volgens de overlevering had de godin Ostara een kip. Deze kip had de vervelende gewoonte om haar eieren te verstoppen. Ostara kreeg daar op een gegeven moment zo genoeg van, dat zij de kip veranderde in een haas, die de eieren zocht. Dankzij deze legende kennen wij de paashaas en laten wij onze kinderen paaseieren zoeken. Laat de lente maar losbarsten. Blessed Ostara!

Bronnen: Godinnen van eigen bodem van Ineke Bergma, Heks van Susan Smit & www.vrouwholda.nl

Lichter leven

In één ruk las ik dit boek uit. Meer dan een paar uurtjes had ik er niet voor nodig, wat een leuk boek! Eigenlijk zat ik midden in het boek Running Boeddha van Sakyong Mipham, over de combinatie van hardlopen en mediteren. Maar daarin ben ik blijven steken. De titel en de recensies van Running Boeddha maakten mij vooraf erg nieuwsgierig. Want hoe zou ik twee van mijn meest favoriete bezigheden kunnen laten samensmelten? Maar de inhoud bleek zwaar en moeilijk door te komen. Vandaar mijn uitstapje naar het lonkende Lichter leven, geschreven door Fidessa Docters van Leeuwen en Kirstin Hanssen. Vlot geschreven, met humor en enige zelfspot en dan ook nog inhoudelijk sterk. Een lightstyle inspiratieboek, zoals de ondertitel belooft. En die belofte wordt ingelost. In zeven overzichtelijke hoofdstukken delen Fidessa en Kirstin hun visie op fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel gebied aan de hand van persoonlijke ervaringen en alledaagse voorbeelden. Hoe herkenbaar! Per hoofdstuk krijg je een aantal inzichten, tips en krachtspreuken. Maar ook twintigsecondenmeditaties, voedingsadvies en yoga- en onspanningsoefeningen. Het levert bij mij veel ‘oh ja’s’ op en gedachtes als ‘ja maar dat weet ik al’. Maar wat goed om te lezen. Het schept weer even overzicht en duidelijkheid in de wirwar van gedachtes en de dames weten je aan te zetten tot mindfulness gedrag in je eigen dagelijks leven. Een inspirerend pareltje tussen de al bestaande stapel zelfhulpboeken.

Gekke apenkoppen

Meneer Rinpoche legt het hier persoonlijk even aan je uit. Dit is de kern van meditatie! Dit is waar het in de wereld van yoga en meditatie allemaal om draait. Een grappig filmpje, waarbij alleen al de woorden ‘crazy monkeymind’ je doen glimlachen. De beste man heeft echter wel degelijk gelijk. Gewoon even vrienden worden met die apenkoppen. Zo eenvoudig is het. Toch?



Bron: YouTube

Woestijnwonder

Samen met mijn moeder ging ik even terug in de tijd. Onze moederdochterdag bracht ons bij het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden voor een tentoonstelling over Petra, de antieke woestijnstad in Jordanië. ‘Petra, wonder in de woestijn’ is een tentoonstelling van de mooiste plekken in deze stad en de kunst, cultuur en religie van zijn bewoners. Een collectie van meer dan honderdvijftig topstukken die ooit de gebouwen in Petra sierden: beelden van goden, godinnen en fabeldieren, kleurige fresco’s en sierlijk bewerkte zuilen. Dit alles opgesteld tussen wandvullende foto’s. Petra is de hoofdstad van het oude volk van de Nabateeërs. De verborgen gelegen stad is een van de wonderen uit de oudheid. De monumentale gebouwen, tempels, koningsgraven en luxe woonhuizen zijn uit de rode rotsen van het Umm al-Biyara-massief gehouwen. Een waar wereldwonder. Ruim acht jaar geleden liep ik daar zelf en heb ik al dat moois met eigen ogen mogen ontdekken en aanschouwen. Wat heerlijk om dat overweldigende gevoel weer even te herbeleven. Mooi was ook de film die werd gedraaid over Gerti Bierenbroodspot. Zij is beeldend kunstenaar en heeft een decennium lang in Petra gewerkt en gewoond. Haar bewondering en liefde voor Petra en het sprookjesachtige landschap spatten van het doek af en haar schilderijen van rijstpapier geven de stad waanzinnig mooi weer, vooral de bijzondere kleurschakeringen heeft ze heel goed weten te vangen. Zo’n doek mag best bij mij thuis aan de wand hangen. Gelukkig hebben we de foto’s nog.


Zelfgemaakte foto's in Petra

Nichten en neven

We waren er niet speciaal voor gaan zitten, maar in afwachting van andere favoriete programma’s belandden we al zappend in het nieuwe seizoen van een danstalentenjacht: Everybody dance now. Nou, en dansen deden ze. Een hele groep heren zette daar even een spetterende show neer, heel fantastisch. Grote heks en kleine heks keken verrast en geboeid toe. “Zeker allemaal nichten”, snoof grote heks. “Nichten?”, zei kleine heks en er verschenen grote vraagtekens boven haar hoofd. “Het zijn allemaal mannen hoor”, beet ze enigszins verontwaardigd terug naar grote heks. Die grinnikte wat. “Je bedoelt dan zeker neven!”, opperde kleine heks, nog altijd in verwarring. Ik liet het maar even zo. De jury was danig onder de indruk van de mannen en Lieke van Lexmond prees hun temperament onder luid gejoel van het uitzinnige publiek. De mannen bleken allemaal papa’s te zijn. Papa’s van een groep kinderen die even daarvoor had opgetreden. Het leek mij dat tussen die papa’s vast wel een paar neven en nichten zouden zitten. Hadden beide heksjes toch een beetje gelijk.

Drie beestjes

Ik had drie beestjes,

drie beestjes van steen.

Een vogeltje.

Een veulentje.

Een varkentje.

 

 Ze zijn gevallen.

Ze braken stuk.

Ik heb ze gelijmd.

’t Is bijna gelukt.

 

Ik heb drie beestjes,

drie beestjes van steen.

Een volentje.

Een veukentje.

Een vargeltje.

 

Gedicht van Joke van Leeuwen

Gelezen in Flow