Gouden beleving

“Geen verrassing, wel een opluchting”, aldus de verslaggever gisteren na de gouden race van Koen Verweij, Sven Kramer en Jan Blokhuijsen op de ploegenachtervolging. Geen idee wat het nut van een dergelijke race is, maar wat ís het mooi om naar te kijken. De ploegenachtervolging. Wie bedenkt zoiets? Dat kun je je natuurlijk ook afvragen van alle andere sporten, want welk nut dient nou eenmaal voetbal? Maar ook daarover wordt heel serieus gedaan, niet in de laatste plaats door mijzelf. Laten we het er maar op houden dat het gewoon zeer vermakelijk is, al die heren en dames die zich voor ons in het zweet werken. Want wat ziet het er machtig mooi uit, zo’n ploegenachtervolging! Zie ze dan schaatsen, die mannen, volledig synchroon door de bocht. Wat een kracht, wat een spieren, wat een stijl. Pure kunst. Die gouden medaille was misschien geen verrassing, maar inderdaad wel een opluchting. Want wat kan er veel misgaan met zo’n ploegenachtervolging, dat heeft het Nederlands schaatsverleden op de ploegenachtervolging wel bewezen. Tot deze keer. Deze keer ging het fabeltastisch, alles klopte, alles ging goed. En dan de dames. Prachtig om te zien hoe ook zij gisteren met zes vingers in de neus de finale bereikten en met grote overmacht fluitend die gouden plak binnenhaalden. Knap vakwerk en een mooi staaltje teamwork. Zo ook sprak Erben Wennemars na afloop. De ploegenachtervolging van de mannen werd voor de gelegenheid nogmaals herhaald, maar nu voorzien van commentaar door Erben. De gouden race, gevoeld en beleefd door de ogen van Erben. Neem van mij aan, dan houd je het niet eens droog. Hij sleept je helemaal mee, je wordt volledig de race ingezogen en het ontroert je tot op het bot. Ademloos kijk je toe hoe de seconden in slow motion voorbij lijken te gaan. Met als eindresultaat die enorme opluchting, waarover de verslaggever ter plaatse het dus al eerder had. Alleen Erben brengt het gewoon net even anders.

Jorien ter Mors, Ireen Wüst, Lotte van Beek en Marrit Leenstra wonnen met z’n vieren ook al de 1500 meter

Letterpret

Geinig filmpje over de Nederlandse taal. Voor de liefhebber!
Over slepen, sliep en gesloopt. Over bieden, bood en gebeten.

Bron: YouTube

Kabeljauw met pesto

Och wat aten we lekker. Gesmikkeld en gesmuld hebben we. Ik wil u het recept dan ook niet onthouden. Een heuse eye-opener was de zelfgemaakte pesto. Heel eenvoudig te maken en zoveel lekkerder dan uit een potje! Een recept van Appie voor vier personen, enigszins naar eigen inzicht aangepast.

Ingrediënten

350 gram cherrytomaten (aan de tak)
300 gram tagliatelle (of andere pasta, ik koos voor fusilli)
500 gram kabeljauwfilet
65 gram pijnboompitten
1 teen knoflook, in stukjes gesneden
30 gram verse basilicum, alleen de blaadjes
25 gram Parmezaanse kaas, geraspt
1 eetlepel crème fraîche
5 eetlepels olijfolie

Bereiding

Verwarm de oven voor op 200°C. Rooster de pijnboompitten 3 minuten in een koekenpan zonder olie of boter. Laat afkoelen op een bord. Doe 2 eetlepels pijnboompitten in de vijzel, voeg de knoflook toe en maal fijn. Doe het basilicum en de kaas erbij en maal tot puree. Roer de olie erdoor en breng de pesto op smaak met versgemalen peper en eventueel wat zout.

Leg de vis in de ovenschaal en bestrooi met peper en een beetje zout. Verdeel de helft van de pesto erover. Leg de tomaatjes aan de tak op de vis en verdeel de rest van de pijnboompitten erover. Bak de vis ongeveer 20 minuten in de oven.

Kook ondertussen de pasta beetgaar volgens de aanwijzingen op de verpakking. Giet af en schep de rest van de pesto door de pasta. Voeg een eetlepel crème fraîche toe en een beetje versgemalen peper en zout en roer alles goed door elkaar.

Een heerlijk gerecht om je vingers bij af te likken. Wij aten er nog een gemengde salade bij van rucola en veldsla, aangemaakt met een eetlepel olie en een eetlepel balsamicoazijn, peper, zout en een klein beetje suiker.

Buon appetito!

Bron: Appie

Sneeuw en het paradijs

Gelezen in Happinez.
Mooi, in navolging van Imbolc.

Bron: Happinez 1-2014

De magie van het huishouden

Geheel in de ban van Imbolc snorde ik De magie van het huishouden uit mijn boekenkast op. Ik viste dit boek ooit uit een voordeelbak bij de Makro, toch enigszins getriggerd door de titel. Dit leek me een mooi moment het ook echt eens te lezen. Als ik toch ook maar een klein beetje magie zou kunnen toepassen in het huishouden, worden het eeuwig terugkerende gesop en gepoets en gestrijk en gedoe dan echt iets minder vervelend? Als ik schrijfster Yoeke Nagel mag geloven wel. Yoeke neemt alle huishoudelijke klussen die je maar kunt bedenken met je door. Leer de kunst om de afwas te gebruiken om je frustraties van de dag los te laten en weer met een schone lei te beginnen. Of schakel door te stofzuigen je bewustzijn op een andere manier in. Ontdek je verborgen blokkades door boodschappen te doen en voeg een drupje vertrouwen of gezelligheid toe aan je sopje. En niet te vergeten: geef je stofzuiger een naam. Helpt echt. Wie de kunst verstaat om magie te gebruiken haalt het beste uit vervelende rotklussen en uit zichzelf. Yoeke geeft veel oefeningen en tips om daadwerkelijk aan de slag te gaan. Een leuke inspiratiebron voor iedereen die het huishouden wenst op te leuken. Maar op een of andere manier word ik er nog steeds niet heel vrolijk van. Blijven oefenen dan maar. Het houdt toch nooit op, dat huishouden.

Imbolc: de belofte van een nieuwe lente

Volgens het Keltisch Jaarwiel is het vandaag Imbolc, het lichtfeest. Het Keltisch Jaarwiel telt in totaal acht jaarfeesten, sabbats, die samenhangen met de jaargetijden. Ze symboliseren het veranderen van de seizoenen in de natuur en de innerlijke veranderingen in de mens. De mens volgt immers net als de natuur de cyclus van geboorte, groei, verval, dood en wedergeboorte.

Imbolc is gerelateerd aan de Keltische godin Brigid, de godin van vuur, inspiratie, heling en smeedkunst. Imbolc betekent ‘in de buik’ in het Keltisch en bolg betekent ‘buik’ in het hedendaagse Iers. De buik staat voor de baarmoeder van Moeder Aarde, van waaruit al het leven voortkomt. Deze sabbat is een zuiveringsfeest, waarbij reiniging, vruchtbaarheid en nieuw leven centraal staan. In vroegere tijden werden rond deze dag ploeg- en zaaifeesten gevierd, waarbij de akkers werden omgeploegd om de grond na de winter weer wakker te schudden. Voor de Romeinen was februari de maand voor reiniging. Het Latijnse woord februa betekent dan ook ‘zuivering’. Tijdens Imbolc wordt afscheid genomen van het oude jaar en worden voorbereidingen getroffen voor het nieuwe jaar. De vuurgodin Brigid wordt geëerd en het licht van de zon wordt aangemoedigd door kaarsen en vuren aan te steken. Dit gebruik vind je ook terug in de christelijke kerk, die op 2 februari Maria-Lichtmis viert.

Begin februari wordt de natuur - normaal gesproken dan - voorzichtig wakker en de eerste dappere planten laten zich langzaam weer zien: de essentie van het jonge leven van straks. Symbolisch gezien dus dé basis voor de groei van nieuwe plannen en het moment waarop het oude plaatsmaakt voor het nieuwe. Wat zijn jouw wensen voor het komende jaar en wat wil je bereiken? Daar kun je nu mooi de basis voor leggen. Maar voordat je dat doet, mogen eerst die oude winterse stofnesten en blokkades worden opgeruimd. Inderdaad, schoonmaken dus. Letterlijk én figuurlijk. Het is niet voor niets dat al die reclamefolders in deze tijd van het jaar vól staan met archiefdozen en schoonmaakartikelen. Aan de slag! En natuurlijk kun je een vuurtje stoken om je overtollige ballast mee te geven en die door de vlammen te laten transformeren in frisse energie, waarmee je je wensen kunt vormgeven.  

Bronnen: Heks van Susan Smit & www.vrouwholda.nl