woensdag 29 maart 2017

Blij met drie dagen stijvigheid

Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #17

Ik heb de vijftien kilometer aangetikt. Ik ben eindelijk weer beland op het punt waar ik was voordat ik eind januari een kuitblessure kreeg. Al met al heb ik dat herstel best snel voor elkaar gebokst, maar voor mijn gevoel – ongeduldig als ik ben – heeft het erg lang geduurd. Afgelopen zondag was het zover, vijftien hele kilometers stonden op de planning. Het ging heel goed, het was heerlijk weer, ik liep in een prima tempo en had geen pijn in mijn kuit. De drie dagen vol stijvigheid die volgden, nam ik met liefde op de koop toe.
 
Vanaf nu acht ik mezelf klaar voor de 10 Mijl van Zwolle Zuid op 15 april. Die moet toch lukken! Vanmiddag doe ik een hersteltraining, acht kilometer ‘vogeltjes kijken’. Grauwe grijzigheid alom, maar de natuur doet zichtbaar haar best. Langzaamaan krijgen kale bomen een voorzichtige groene waas, andere bomen strooien al royaal met hun bloesem. En kwetteren die vogeltjes niet net weer wat harder dan vorige week?
 

woensdag 22 maart 2017

Fluitend voor de wind

Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #16

De teller staat op twaalfenhalve kilometer. Ondanks het onstuimige herfstweer trek ik afgelopen zondag m’n outfit aan en ga ik vol goede moed op pad. De eerste helft gaat heerlijk voor de wind, letterlijk en figuurlijk. Fluitend loop ik iets sneller dan normaal. Maar dan komt natuurlijk dat moment waarop je weer rechtsomkeert moet maken. En dat betekent wind tegen. En hoe, wat een straffe wind. Nu begrijp ik ook die benepen gezichten van de hardlopers die ik zojuist tegenkwam, toen ik nog de wind in de rug had. Mijn tempo stort in als een plumpudding, met deze wind in m’n snuit is het niet vol te houden. In ‘vogeltjestempo’ (zie mijn eerdere blog over vogeltjes kijken) voltooi ik mijn lopie, compleet doorgewaaid. Hopelijk laten de weergoden de wind wat liggen tijdens de 10 Mijl van Zwolle-Zuid en de Zwolse Halve Marathon.


zondag 19 maart 2017

Taart van Sjoerd en de donderse deurendans

Woonkamer op de kop #8

Nadat Sjoerd met zijn opa - of is het zijn vader – en een vriend de bank in een enorm grote gehuurde bus heeft geladen, komt hij de cabine uit met in zijn handen een taart. Ik smelt ter plekke, hoe aardig van Sjoerd. Een taart voor ons als dank voor de verkoop. Zoiets schattigs heb ik bij al die verkopen via Marktplaats nog niet eerder meegemaakt. En ik kan gerust zeggen dat we heel wat kopers aan de deur hebben gehad de laatste tijd. Onze Sjoerd spant de kroon. Hij is de laatste én de leukste. De bank is hem van harte gegund. En voor ons is het toch een fijn idee dat de bank zo goed terechtkomt.

Ondertussen is de donderse deurendans begonnen. Man heeft alvast de voordeur geschuurd, met alle gevolgen van dien. Schuurstof overal, uche kuche. Maar alles voor het goede doel: stralende hoogglanswitte deuren. Het gaat gebeuren. Voorzichtig slepen we alle deuren het huis uit. Schilder Robert neemt ze mee naar een spuiterij en zorgt ervoor dat ze er spik en span uit komen te zien. Drie dagen en nachten lang voeren we opendeurbeleid in huis, transparantie ten top. De voordeur wordt ter plekke gespoten als de deuren worden teruggebracht. We kunnen niet wachten, laat maar komen.

vrijdag 17 maart 2017

Laat het los & andere tegelsprookjes

Je kent ze wel: hoogdravende wijsheden en spirituele quotes. Te pas en te onpas worden ze gebruikt, je hoort en ziet ze overal. Ook bij mij op het werk strooien we er rijkelijk mee en daar ben ik zelf een van de aanstichters van. “If you can dream it, do it!” prijkt er op ons krijtbord.

Susan Smit neemt vijfenveertig dergelijke oneliners onder de loep en beziet ze van alle kanten. Ze gruwelt en beschrijft, ze hakt, beitelt en schaaft de spreuken van weleer en ze weet de meest populaire uitdrukkingen zo te benaderen, dat je met een beetje échte wijsheid en inzicht de oprechte verdieping ervan weer weet te vinden. Zodat je er ook écht iets aan hebt.

Zo fileert Susan het tegeltje ‘Leef alsof het je laatste dag is’. Hierover schrijft ze: “[…] Een mens zou juist niet moeten leven alsof zijn laatste uur geslagen heeft, maar alsof de eeuwigheid nog voor hem ligt. Alleen dan, zonder een spoor van gehaastheid of spoed, kun je een ervaring volledig absorberen – zorgeloos stil, geduldig en weids, zonder angst dat er ooit een einde aan komt.” Dat is pas wijsheid. ‘Laat het los & andere tegelsprookjes’ is wijs en hilarisch geschreven en bovendien mooi vormgegeven.

woensdag 15 maart 2017

Lentewarmte en medailles

Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #15

Die tien kilometer zit in de benen. Mooi in mijn normale hardlooptempo, zonder pijn in de kuit. Daar word ik blij van. Ook blij word ik van het heerlijke weer. Zon en lentewarmte, dat loopt meteen een stuk fijner. Bovendien is het de eerste dag van het jaar waarop de korte broek weer aankan. Laagje voor laagje krijgen de benen weer wat kleur.
So far so good. Weer een stap in de goede richting van de Zwolse Halve Marathon in juni, met als tussenstap de 10 Mijl van Zwolle-Zuid in april. Wat een trainingsplan, ik word al moe als ik eraan denk. Wat mij over de streep trekt om me voor die Tien Mijl in te schrijven, is de opmerking van Man, dat je een heuse medaille verdient als je ‘m uitloopt. Kijk, daar doe ik het voor. Al vanaf mijn allereerste wedloop wil ik namelijk zó graag een tastbare herinnering aan mijn deelname aan dergelijke lopen. Al is het maar een vaantje, dat lijkt me fantastisch. Een medaille is natuurlijk nóg gaver. Die bewaar ik dan mooi in mijn trommeltje met al mijn medailles. Je weet wel, die van de avondvierdaagse en de zwemvierdaagse.


zondag 12 maart 2017

Tien mijl van Zwolle-Zuid

Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #14

Man heeft iets ‘leuks’ bedacht in aanloop naar de Zwolse Halve Marathon: de Tien Mijl van Zwolle-Zuid. Tien mijl. Dat is 16 kilometer en nog wat. Zestien hele kilometers op zaterdag 15 april 2017. Dat is over een maand al! Ik riep nog: "We wonen helemaal niet in Zwolle-Zuid", maar dat hielp niet. Man ziet het als een mooie tussentraining richting de Zwolse Halve Marathon, om te kijken of we op koers liggen. Daar zit wat in. Moet kunnen. Maar toch, ik ben net een beetje hersteld van die kuitblessure en ik vind het nogal een uitdaging. Even een wedstrijdje tussendoor. Ga er maar aan staan. Ik heb vier weken de tijd om van acht naar zestien kilometer terug te komen. Da’s twee kilometer per week erbij. Laat ik vandaag de tien kilometer proberen aan te tikken. Het is prachtig mooi lenteweer, dat helpt vast, al is het alleen maar voor het goede gemoed. Wish me luck.

vrijdag 10 maart 2017

Vogeltjes kijken

Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #13
 
Om de vorige loopsessie snel te vergeten lopen Man en ik de dag erna samen in een rustig tempo zes kilometer. Zo’n tempo waarbij je ook nog gewoon in staat bent een gesprek te voeren. Vogeltjes kijken, noemen we het ook wel. Hardlopen met een lage hartslag. Op de site van Sportrusten.nl lees je er alles over. Vogeltjes kijken is een rustige hersteltraining, die we zeker eenmaal per week in ons trainingsprogramma opnemen. Bovendien is het uiterst effectief voor de vetverbranding en dat is toch mooi meegenomen.



Twee dagen later voer ik het tempo weer op. Zou ik deze keer vijf kilometer in mijn normale hardlooptempo kunnen lopen? Zou de conditie al een beetje zijn bijgetrokken? Ik start weer met een kilometer rustig aan – geen vogeltje te bekennen met al die regen – en vervolgens voer ik het tempo op naar 5:50 per kilometer. Het gaat goed. Zo goed zelfs, dat ik na vijf kilometer besluit er nog twee kilometer aan vast te plakken. Daarmee staat de teller al op 8 kilometer in totaal. Als ik de kilometers in dit tempo verder weet uit te bouwen, moet het toch lukken met die halve marathon op 10 juni?

woensdag 8 maart 2017

Van vijf naar zes

Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #12

Mijn kuit houdt zich redelijk gedeisd, het lijkt goed te gaan. Langzaam breid ik mijn kilometers en tempo uit. Na de vorige voorspoedige vijf kilometer ga ik voor een loop van zes kilometer in mijn normale hardlooptempo. Ik begin voorzichtig met twee minuten wandelen en een kilometer dribbelen, toch nog een beetje bang voor de kuit. Maar het gaat wederom hartstikke goed. Bij kilometer twee versnel ik mijn pas naar mijn normale tempo per kilometer, met het idee dit de rest van het loopje vol te houden. Maar dat valt tegen. Mijn conditie is niet meer wat het geweest is. Is die kuit eindelijk een beetje oké, loop je tegen je eigen conditie op. Na kilometer vier krijg ik steken in mijn zij en mijn hartslag is behoorlijk hoog. Gas terug. En weer iets met geduld dus.


zondag 5 maart 2017

Nieuwe poging

Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #11

Nieuwe poging. Vijf kilometer. Vijf minuten wandelen. Spieren opwarmen. Vijf minuten hardlopen. Rustig tempo. Heel rustig tempo. Kuit houdt zich koest. Twee minuten wandelen. Gaat goed. Vijf minuten hardlopen. Lekker. Stiekem zeven minuten. Twee minuten wandelen. Kuit vindt het prima. Vijf minuten hardlopen. Ik maak er tien van. Kuit maakt er geen probleem van. Gaat hartstikke goed. Twee minuten wandelen. Bijna thuis. Drie minuten hardlopen. Blij thuis.

vrijdag 3 maart 2017

Check, check, dubbelcheck

Woonkamer op de kop #7

De bank is verkocht. Ineens is daar toch weer een bod. Sjoerd komt de bank bekijken, samen met zijn moeder Maud. Hij gaat op zichzelf wonen en zoekt een lekkere plofbank. Hij neemt voorzichtig plaats en zijn gezicht begint te stralen. Hij mag het kleed er van ons bij hebben. Hij blij! Wij blij. Bank verkocht, alles verkocht! Check, check, dubbelcheck.

Alle oude meubels zijn dus verkocht en al het klussen is klaar. De donkergrijze muur is, net als het plafond en de lichtgrijze muur, erg mooi geworden. Het totaalplaatje verdient zó een plekje in een woontijdschrift, vinden we zelf. Hoewel we daarmee dan natuurlijk beter even kunnen wachten tot de nieuwe meubels zijn gearriveerd.

Het klussen krijgt nog wel een staartje. U kent het wel, van het een komt het ander. Al babbelend met de schilder kwam Man er namelijk achter dat hij ook handig is in het spuiten van deuren. Laten we nu net drie nieuwe deuren voor in de hal hebben besteld. En als hij dan toch bezig gaat, wil hij misschien wel al onze binnendeuren meespuiten? Geen punt bij Van Olst! De schilderman riep het immers de hele week al. Alle deuren in huis stralen ons straks in hoogglans wit tegemoet, als een kers op de toch al prachtige taart.

woensdag 1 maart 2017

Schrijf ik me wel of niet in?

Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #10

Ik mag beginnen met hardlopen! Weliswaar heel voorzichtig en rustig aan, maar het begin is er. Dus de volgende dag spring ik uit mijn bed en hijs mezelf linea recta in de hardloopkleren. Gáán! Eerst rustig vijf minuten wandelen om de spieren op te warmen. Dan braaf twee minuten hard, een minuut wandelen. Maar al bij de tweede versnelling voel ik die #%&O@-kuit weer opspelen. Nee toch! Ben ik dan in die luttele twee minuten al te hard van stapel gelopen? Ik voltooi het rondje wandelend, afwisselend met steeds een piepklein stukje dribbelen. Want ik geloof het gewoon niet, is het nou nog niet goed met die kuit? Nee, het is duidelijk nog niet goed met die kuit. Ik neem me voor me niet in te schrijven voor de Zwolse Halve Marathon. Laat ik die wens maar doorschuiven naar volgend jaar, dan is de druk er voor nu in elk geval vanaf. Ondanks mijn gebaal en gemopper en gemauw weet Man mij toch over te halen. Mocht ik niet op tijd fit en klaar zijn voor de halve marathon in juni, dan ben ik slechts het inschrijfgeld kwijt. Hoe erg is dat? En wie weet is er dan zelfs nog wel een liefhebber voor mijn startbewijs te vinden. Zo gezegd, zo gedaan. Onze inschrijving is een feit.