Mijn kuit houdt zich redelijk gedeisd, het lijkt goed te gaan. Langzaam breid ik mijn kilometers en tempo uit. Na de vorige voorspoedige vijf kilometer ga ik voor een loop van zes kilometer in mijn normale hardlooptempo. Ik begin voorzichtig met twee minuten wandelen en een kilometer dribbelen, toch nog een beetje bang voor de kuit. Maar het gaat wederom hartstikke goed. Bij kilometer twee versnel ik mijn pas naar mijn normale tempo per kilometer, met het idee dit de rest van het loopje vol te houden. Maar dat valt tegen. Mijn conditie is niet meer wat het geweest is. Is die kuit eindelijk een beetje oké, loop je tegen je eigen conditie op. Na kilometer vier krijg ik steken in mijn zij en mijn hartslag is behoorlijk hoog. Gas terug. En weer iets met geduld dus.
Tja, zo gaat het in je leven, je moet steeds je verwachtingen bijstellen, maar niettemin he veel plezier en geduld, dan komt het vast goed!
BeantwoordenVerwijderen