Zilveren jubileum

Ik ben 25 jaar in dienst bij Deltion. Vijfentwintig jaar! Als ik mezelf dat hoor zeggen, denk ik: nee toch, hoe dan? Vijfentwintig jaar in dienst bij dezelfde werkgever, da’s toch niet meer van deze tijd? Na zes, zeven of hooguit acht jaar gaan de meesten toch op zoek naar iets anders, iets nieuws. Door naar een volgende job. Ik niet. 

Ik ben blijven zitten. En eerlijk gezegd om precies die reden waarom een ander juist vertrekt. Ik ga ook steeds op zoek naar iets anders, iets nieuws. Ik zoek, kijk om me heen en vind. Binnen Deltion. Steeds weer zie ik kansen en krijg ik kansen. En die pak ik met beide handen aan. De mogelijkheden die Deltion mij biedt, sluiten steeds beter aan bij wat ik leuk vind, wat ik goed kan én waar ik energie van krijg. Dan ga je toch niet weg? 

Mijn Deltion-carrière begon bij het Hanze College aan de Hengeveldweg op de afdeling financiën. Prima baan en vooral een warm nest collega’s. Na tien jaar vond ik het mooi geweest. Ik wilde secretaresse worden en solliciteerde naar de functie van directiesecretaresse bij het ICT-lyceum. Na een aantal mooie jaren op die plek werd ik managementassistent van de directeur Bedrijfsvoering. Hij werd na enige tijd lid van college van bestuur en ik kreeg de mogelijkheid om door te groeien naar bestuurssecretaresse. 

Inmiddels werk ik alweer zo’n tien jaar bij de dienst HRD, nu ‘Mens & Organisatie’. Hier heb ik met heel veel plezier aan verschillende uitdagende projecten gewerkt, te veel om op te noemen. Al doende ontstond mijn huidige werk voor de Deltion Academie: kerntalentenanalyses, trainingen creatief schrijven en notuleren, en jij@Deltion. Machtig mooi werk. 

Waarom weggaan als je het goed, of zelfs steeds beter, hebt? Tot op de dag van vandaag ben ik een heel tevreden Deltionner. En mijn eigen bedrijf? Taal & talent ben ik een jaar geleden gestart om met het werk dat ik nu zo graag doe ook mensen buiten Deltion blij te maken. Voor mij een perfecte combinatie. En die kan wat mij betreft nog jaren mee. Ik ga voor goud.

Kerstvakantieblog ✨ Jaaroverzicht 2022 (7) - En dan nog even dit ...

De afgelopen dagen deelde ik persoonlijke highlights uit het afgelopen jaar. Het was een kleine greep uit wat er allemaal was en daarmee doe ik dat wat ik niet heb benoemd tekort. Scrollend door mijn foto’s kwam er zoveel meer voorbij waarvan ik dacht: oh dat wil ik eigenlijk ook delen, en dat, en dat ook, en dat! Maar je weet het - zie mijn eerste kerstvakantieblog - ik kan moeilijk kiezen.

Daarom nu in willekeurige volgorde een selectie uit dat wat onderbelicht bleef, maar zeker ook de moeite waard is om te benoemen. Het betekent dus niet dat deze dingen minder mooi of belangrijk voor me waren dan de dingen die ik in mijn eerdere blogs beschreef. Misschien moet ik het mezelf in 2023 wat makkelijker maken en in juli al met een halfjaarsoverzicht komen. Of vaker nog, met maandelijkse schrijfsels. Genoeg te vertellen. Ik al er eens over prakkiseren. 

Komt-ie:

✨ In februari kreeg ik een blessure aan mijn hamstring en kon ik een tijdje niet hardlopen. Het herstel duurde (mij veel te) lang en ook het opbouwen kostte veel tijd. Waar ik in 2021 in totaal ruim 1000 kilometer rende, liep ik het afgelopen jaar ‘maar’ een kleine 600 km. Inmiddels ben ik weer helemaal terug, zonder pijntjes en gedoe. Fingers crossed.

✨ Met mijn heksjes gaat het zo goed. Grote heks behaalde haar bachelor Geneeskunde en gaat later in het nieuwe jaar starten met haar co-schappen. Kleine heks zit in haar laatste jaar van het atheneum en ging in september op examenreis naar Parijs. Machtig trots op deze twee!

✨ Mijn mams bereikte dit jaar de respectabele leeftijd van 80 jaar. Niet te bevatten en al helemaal niet als je haar ziet en als je weet wat ze allemaal doet. Ze is fit en gezond en superactief. Net als Jaap, met wie ze dit jaar alweer 30 jaar getrouwd is. Op naar nog vele gezonde en actieve jaren samen! We vierden deze mijlpalen met ons complete gezin tijdens een gezellig weekendje weg in een groot gróót vakantiehuis in Julianadorp.

✨ ‘Mijn’ Ajax werd voor de zesendertigste keer kampioen van de Eredivisie. Of zoals Dusan Tadiç zei: “Pak schaal!”

✨ De herfst nodigde uit tot mooie boswandelingen. De paddenstoelen schoten dit jaar werkelijk als paddenstoelen uit de grond in talrijke soorten en maten. Hardlopend met Man in het bos in Hattem, of wandelend met mams en Jaap in het Heilooërbos, het was altijd weer heerlijk toeven in het bos.

✨ Broer, mams en ik besloten om het monument op het graf van mijn vader in Den Helder te vernieuwen. Vierendertig jaar na dato werd de nieuwe steen precies in de week van mijn vaders sterfdag geplaatst. Mooi hoe dat samen kwam.

✨Als groot liefhebbers van de TOP2000 - de mooiste radioweek van het jaar - wisten we kaarten te bemachtigen voor het TOP2000-café bij Beeld en Geluid in Hilversum. Dat was op zich al een gelukkie, maar het waren ook nog eens kaarten voor de laatste dag van het jaar! En naarmate die lijst vordert, worden de nummers beter en beter. Hoogtepunt van ons uurtje was mijn all time favorite ‘Angels’ van Robbie Williams. Dat kon geen toeval zijn. Het was een onwijs tof uitje en superleuk om met z’n vieren te doen.

Kerstvakantieblog ✨ Jaaroverzicht 2022 (6) - Kerstkooravontuur

Tussen mijn veertiende en vijfentwintigste zat ik op een jongerenkoor in Den Helder. We gaven concerten, deden mee aan korenfestivals, traden op in kerkdiensten, gingen op tournee naar Hongarije en Zweden en we namen een cd op. Super om allemaal mee te maken. Daarnaast was de kerstnachtdienst in ons toenmalige theater De Kampanje een jaarlijkse traditie. 

Later in Zwolle heb ik nog een poosje op een pop- en rockkoor gezeten. Ik vond het best leuk en vooral de liedjes waren tof. Maar uiteindelijk vond ik - natuurlijk - niet wat ik ooit had. Ik liet het voor wat het was. Geen enkel koor zou zo immers een eerlijke kans krijgen. 

Toen was daar mijn collega Joke, die mij enthousiast vertelde over haar plannen om mee te doen aan een kerstprojectkoor in Zwolle. Ik was direct getriggerd. Een kerstprojectkoor? Jawel, een speciaal voor de kerst bij elkaar gehaalde groep enthousiastelingen met als doel driemaal een volkskerstzang en wel in ons Zwolse theater De Spiegel. Dat klonk mij als muziek in de oren. Hoe leuk was dat, een mooi afgebakend project waarbij ik weer even kon proeven aan hoe het ooit was én drie keer serieus optreden bovendien. 

En zo togen Joke en ik zeven zaterdagochtenden samen op het fietske naar Domusica. We studeerden in no time tien kerstliederen in, samen met onze drieënnegentig andere kersverse zangvrienden en -vriendinnen. Dat Joke en ik zo’n beetje de jongsten waren, mocht de pret niet drukken. 

In De Spiegel kwam alles samen. Wij, als koor, begeleid door de band. Ook was er een strijkorkest - wauw wat goed - een trompettist en organist, een herenquartet, een toneelgroep en een dominee. En publiek natuurlijk! 

Wat was het mooi om mee te maken. Ik heb genoten. En het publiek ook. Super om met z’n allen zo’n afwisselend programma neer te zetten én zoveel mensen een mooie kerstmiddag of -avond te bezorgen. Ik ging in elk geval als vanouds met een heerlijk kerstgevoel naar huis, en velen met mij. 

En Joke: dank je wel voor dit mooie ‘projectje’. Het was superleuk en en heel gezellig om samen te doen!

Kerstvakantieblog ✨ Jaaroverzicht 2022 (5) - Taal & talent

In november bestond mijn bedrijf Taal & talent alweer één jaar. Ik zie mezelf nog zo bij de Kamer van Koophandel naar binnen stappen en als kersverse zzp’er het pand weer verlaten. 

Een jaar later ben ik al vele mooie opdrachten verder. Ik deed kerntalentenanalyses, gaf trainingen creatief schrijven, nam interviews af en schreef artikelen. Alles wat ik leuk vind om te doen, komt mooi samen binnen Taal & talent.

Ook zette ik mijn eerste stappen in de wereld van het netwerken. Spannend, en behoorlijk uit m’n comfortzone. Maar al doende leert men en ik vind mijn weg er wel in. De hele wereld, of laten we beginnen bij ons eigen land, mag weten wie ik ben en wat ik doe. Dus was het ook tijd voor een eigen website, mijn digitale flyer om de interesse en nieuwsgierigheid van de wereld op te wekken. En ik ben heel blij met het resultaat! 

Mijn eerste jaar Taal & talent. Ik ben trots op wat er was, wat er nu is en hoop op nog veel meer moois in het komende jaar.

Op LinkedIn schreef ik eerder al over mijn eenjarig jubileum.

Kerstvakantieblog ✨ Jaaroverzicht 2022 (4) - Drie Italiaanse Grootheden

Roadtripjes vinden we leuk, vakanties minstens net zo. Wij mazzelaars deden dit jaar een citytrip naar Londen, direct gevolgd door de meivakantie aan het Gardameer. De zomervakantie brachten we door in Toscane en als kers op de taart deden we het Gardameer nog eens dunnetjes over in september met onze vrienden. [Marcel opgelet: hier is jouw one moment of fame 😇] 

Londen zat al ‘even’ in de pijplijn. We hadden drie jaar geleden namelijk kaarten geboekt voor een concert van onze Italiaanse held Zucchero in de Royal Albert Hall in Londen. Door corona werd dat twee keer uitgesteld, maar dit jaar was het dan echt zover. 
Onze belevenissen in Londen: Londen & Verona (1/3) en Adriano (2/3) 

In de meivakantie deden we een last minute-poging om kaarten te krijgen voor diezelfde Zucchero in de Arena van Verona. De ouwe rocker was ons gewoon achterna gereisd. Helaas waren alle 14 concerten in Verona compleet uitverkocht. 
Onze belevenissen in Verona: Polo (3/3) 

Tijdens diezelfde meivakantie ontstonden de plannen voor een nazomerreisje met Marcel en Heksenvriendin. We zouden ze meenemen naar de mooiste plekken rondom het Gardameer, de lekkerste restaurantjes laten beleven en kennis laten maken met onze wijnboerenvrienden. En omdat nét in die week Eros Ramazzotti in de Arena van Verona zou spelen, ja heus, moesten we onszelf dat ook nog maar even cadeau doen. Stelletje bofkonten dat we waren. Een gouden weekje! 

En dan die derde Italiaanse grootheid. Andrea Bocelli. Die liepen we gewoon tegen het lijf tijdens onze zomervakantie in Toscane. We hebben elkaar in levende lijve ontmoet, of in elk geval gegroet.
Onze belevenissen in Lajatico: Buongiorno

Kerstvakantieblog ✨ Jaaroverzicht 2022 (3) - Roadtrips

Het is een koude, droge dag in februari. Schamele zonnestralen vinden zo nu en dan hun weg tussen de wolken door. Voor Man redenen genoeg om Porsche van stal te halen en aan te slingeren voor een eerste ritje van het jaar. Het dakkie laten we erop, kachel aan en gáán. 

We rijden door de polder en belanden in het kneuterige Blokzijl. Bij het Prins Mauritshuis doen we ons te goed aan een warme chocomel met mini-marshmallows. En weer door. Ik houd ervan. Zodra het ook maar even kan, lekker op pad met ons automobieltje. Er zouden nog vele roadtripjes volgen dat jaar.

Kerstvakantieblog ✨ Jaaroverzicht 2022 (2) - Afscheid van een mooie klus

Ik schreef in 2022 mijn laatste sociaal jaarverslag voor Deltion. Tien jaar lang bedacht ik de thema’s, interviewde ik vele collega’s, regelde ik de fotograaf voor bijpassende kiekjes en overlegde ik met vormgevers. Ieder jaar weer met een retestrakke planning in het achterhoofd, die tijdens de kerstvakanties nog wel eens voor hoofdbrekens zorgde. Toch kwam het altijd weer tot een, al zeg ik zelf, fraai eindresultaat. Het meest trots was ik op de interviews. Als ik telkens weer de verhalen van collega’s op papier wist te vangen en de juiste woorden wist te geven aan dat wat zij precies bedoelden, dan was mijn feestje compleet. 

Een prachtige klus, die ik met veel liefde aanging en nu dan ook met enige pijn in het hart overdraag. Maar het sociaal jaarverslag verdient een frisse wind. En voor mij is het tijd voor andere mooie taken binnen Deltion die mijn aandacht verdienen en waar ik misschien wel met nóg meer plezier mee bezig ga. Te beginnen bij een heel ontspannen kerstvakantie, zonder hoofdbrekens.

Kerstvakantieblog ✨ Jaaroverzicht 2022 (1) - Piekfijn in orde

Als ik door mijn foto’s van het afgelopen jaar scrol, kom ik als een van de eerste een foto van Twingo tegen. Begin 2022 zette ik haar op de 150.000 km. Petje af voor the good old lady. En afgelopen week werd ze wéér goedgekeurd, met de complimenten van de toch wat verbaasde APK-keurmeester: “Ze ziet er echt pico bello uit."

De ouwe trouwe dame wordt in januari 22 jaar. Man onderhoudt, poetst en vertroetelt Twingo met net zo veel liefde en aandacht als ons andere automobieltje. Twingo is nog altijd piekfijn in orde. Op naar weer een jaar trouwe dienst.

Kerstvakantieblog ✨ Ik kan niet kiezen

Ik vind alles leuk. Of nou ja, veel leuk. Zo postte ik gisteren op Instagram een foto van onze magisch gedekte kersttafel. Ik neus graag rond op het account van @styleyourtable. Haar creatief gedekte tafels nodigen altijd uit om zó aan te schuiven voor een feestelijk ontbijt of, zoals nu, het kerstdiner. Ik liet me door haar inspireren voor de aankleding van mijn eigen kerstdis en dacht: hups even een fotootje op Instagram plaatsen. 

Dat denk ik wel vaker: hups even een foto op Instagram zetten. En dat kan van alles zijn. Gisteren m’n kersttafel, vorige week plaatjes van met ijsrijp omrande herfstbladeren. Dan weer een oranjeroze ochtendlucht tijdens het hardlopen of mistige mystieke slootjes tijdens een ommetje. Dat alles afgewisseld met vakantiekiekjes, concertfragmenten van Italiaanse grootheden of etentjes bij de Bocelli’s. Kortom, mijn feed is een behoorlijk bij mekaar geraapt zooitje. 

Soms - eigenlijk meestal - kan ik niet kiezen en druk ik meerdere foto’s in een collage. En met groot gemak vlieg ik van plaatjes van mijn Lego-typemachine naar een roadtrip met ons automobieltje. Daar wordt je feed niet fraaier van. 

Ik hanteer geen thema en houd al helemaal geen rekening met een afgestemd kleurenpalet. Met bewondering geniet ik dan ook van de feed van @styleyourtable, die ziet er altijd prachtig uit. En er zijn er meer. Neem maar eens een kijkje bij bijvoorbeeld @wonen.no.17, @huisjevierrr en @saskiaboelsums. Stuk voor stuk mooi op elkaar afgestemde feeds. 

Even was er een periode waarin het ook met mijn feed ‘goed’ leek te komen. Ik ontdekte het handwriten en creëerde tijdens de lockdowns geinige tekeningen met fraai gekrulde letters. Die schepsels deelde ik vervolgens op Instagram en zowaar verscheen daar een alleraardigste gestylde feed. Maar ja, na corona mocht ik de nóg leukere dingen weer doen en verdwenen mijn kalligrafiekunsten wat naar de achtergrond. 

Ik zou natuurlijk allemaal verschillende accounts kunnen openen, zodat ik al mijn liefhebberijen heel gestructureerd op thema en kleur kan plaatsen. Allemaal van die mooie, retestrakke feeds. Maar dan heb ik natuurlijk geen tijd meer over om al die leuke dingen te beleven. Misschien kan ik voor mijn feed beter een overkoepelend thema bedenken. Een gemene deler in de ogenschijnlijke chaos. Niet zo moeilijk natuurlijk: dat ben ik. Gewoon ik. Zij, die niet kan kiezen.

Mayrhofen im Zillertal, traditionell

Ons laatste weekje zomervakantie vieren we in het Zillertal, om precies te zijn op onze favo-camping Natürlich Hell, kortweg ‘op Hell’. Dat klinkt namelijk zo geinig onheilspellend, terwijl het juist een heel relaxte camping is. 

Na twee weken Toscane met bijbehorende zomerhitte is het hier met ‘slechts’ 30°C gewoon lekker aangenaam. We komen een beetje bij, zeg maar. We starten ook weer op met hardlopen, weliswaar ‘s ochtends vroeg. Heerlijk om in dit prachtige bergdecor langs de Ziller te rennen en die frisse alpenlucht op te snuiven. 

Ook brengen we deze week, inmiddels bijna traditiegetrouw, een bezoekje aan het dorpje Mayrhofen. Mayrhofen is niet alleen een mooi wintersportoord, het is ook in de zomer een erg leuk dorp om doorheen te struinen. Naast vele gesloten skiverhuurzaken en après-skigelegenheden, vind je er allerhande winkeltjes en restaurantjes. Ook de liften draaien op volle toeren om toeristen op grotere hoogtes te brengen. Je zou nu kunnen denken dat ik geld krijg om dit dorpje te promoten, maar (helaas nee ;-)), ik vind het gewoon leuk. 

Er zijn kledingwinkels, sportzaken, nog meer sportzaken, prachtige hotels behangen met bakken vol felkleurige geraniums, terrasjes, een idyllisch kerkje, parfumerieën, een fontein, een Spar, een dokter, een hoop geldautomaten en vele, vele souvenirzaken. 

Nou heb je souvenirzaken, en Souvenírszaken. Mayrhofen kent vooral die laatste soort. Je kunt er uren rondstruinen en om de haverklap van de ene in de andere verbazing vallen. Hier verkopen ze dingen, heel veel dingen, spullen en frutsels te kust en te keur, Tiroler meuk en troepjes waarvan je niet eens wist dat het bestond of waarvan je nog niet wist dat je het misschien zou willen hebben. Je kijkt je ogen uit en als je weer buiten staat, duizelt het je nog lang na. 

En dit alles met op de achtergrond die indrukwekkende bergpartijen, een klaterend riviertje en daarboven die strakblauwe lucht waarin talloze paragleiter rondcirkelen als bontgekleurde vlinders.

Wij verlaten het dorp niet zonder onze traditionele aankopen: een paar van die superdikke, warmgevoerde bonte sokken met winters kerstmotief. En we sluiten ons rondje natuurlijk af met een klef broodje grillwurst bij Butcher Hans (Hans Worst), waarvan we elke keer weer van te voren tegen elkaar zeggen: dit jaar doen we het niet hoor. Maar ja, traditie hè.