Lunchen bij broer Alberto

Zoals ik al schreef in m’n vorige blog ‘Buongiorno’ gingen wij dus lunchen bij Officine Bocelli Food Court.

We lopen die middag naar de ingang van het restaurant en wie komt daar naar buiten gestormd? Broer Alberto Bocelli. Nou, wat aardig dat hij ons zelf welkom komt heten. We schudden elkaar de hand en raken aan de praat over het concert van Andrea Bocelli in 2019 en onze belevenissen daaromheen. Ik krijg de indruk dat Alberto er niet helemaal bij is met zijn aandacht. Of hij begrijpt ons helemaal niet, of hij heeft iets anders aan zijn hoofd. Het antwoord komt snel: hij moet er vandoor en en meldt dat-ie zo terug is. En dat zijn vrouw ook zo komt, zij weet alles van de wijnen. En weg is-ie. 

Binnen in het restaurant vallen we met onze neus in de Bocelli-wijnen en aanverwante hebbedingen. We kijken even rond, maar gaan eerst lunchen. De lunch is een en al zaligheid. We smikkelen en smullen en ik kan het - natuurlijk - niet laten om ook nog voor een verrukkelijk toetje te gaan. 

Met overblije smaakpapillen en gevulde buiken bekijken we vervolgens het wijnassortiment. Inmiddels is Cinzia, de vrouw van Alberto, ook gearriveerd en zij vertelt ons alles over de wijnen van de familie Bocelli. 

Even stormachtig als Alberto zojuist vertrok, keert hij ook weer terug in de zaak. Hij neemt plaats aan een hoge tafel bij de bar en verorbert een bord pasta. Mét een eigen rood wijntje erbij natuurlijk. Maar zien we daar nou ijsblokjes in z’n wijn zitten? Verhip, ja. 

Wij hebben ondertussen onze keuze aan wijn en olijfolie gemaakt en willen de boel afrekenen. We babbelen nog wat met Cinzia, en Alberto lacht en babbelt wat mee. Opeens roept hij naar zijn dochter, die ook in de zaak werkt: “Deze mensen waren bij dat ‘helse’ concert 2019 en stonden ook vast in de modder. En Matteo heeft ze eruit getrokken!” We barsten allemaal in lachen uit. Aan zijn Engels mankeert dus helemaal niks.