Al na een bladzijde of vier, vijf, heb ik de smaak ook te pakken. Een werkelijk bizar verhaal ontvouwt zich langzaam maar gestaag. Het gaat over Allan, die op zijn honderdste verjaardag het bejaardentehuis ontvlucht. Hij gaat op avontuur met alle gevolgen van dien. Onderweg sluiten personages van verschillend pluimage zich bij Allen aan en openen politie en andere geïnteresseerden de jacht op hem. Het laat Allan onverschillig. Allan is heel nuchter, kent geen angst en blijft onder alle omstandigheden rustig en bedaard. Wonderwel is hij een ieder steeds te slim en te snel af en dat levert absurdistische scenes op. Daarnaast is het verhaal doorspekt met terugblikken op zijn lange avontuurlijke leven, waarin hij betrokken is bij veel historische gebeurtenissen van de twintigste eeuw, zoals de ontwikkeling van de atoombom. Het is werkelijk heerlijk nuchter geschreven, met veel droge humor en een logica die je steeds weer doen glimlachen.
Ik verorber het boek in no-time en Man en ik praten er nog wat over na. We vinden unaniem dat dit boek verfilmd moet worden. Even googelen wijst uit dat dit natuurlijk reeds gebeurd is. We plaatsen nog diezelfde middag de bestelling, zodat we de film bij thuiskomt direct kunnen kijken. De film valt ons echter bar tegen. Wat een slechte en zwakke verfilming. Dat boek verdient echt beter! Het is blijkbaar een hele kunst een goed filmscript te schrijven op basis van een boek. Of zoals schrijver Peter Buwalda dat onlangs in het tv-programma Zomergasten zo mooi verwoordde: 'Een boek verfilmen is een karbonade opdrinken met een rietje'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten