Nico en het vriendelijkste kassameisje - deel 3 (slot)

'Nieuwe baan’, staat er op het briefje dat Kassameisje zojuist in onze handen drukt. Nee toch, onze meest fantastische kassière gaat ons verlaten! We kijken beteuterd achterom, maar Kassameisje houdt haar blik strak op de boodschappen van de volgende klant. Omdat ze aangeeft dat niemand het nog weet, kunnen we natuurlijk niet teruglopen om haar om opheldering te vragen. Even zijn we er stil van, uit het lood geslagen, niet wetende wat te doen. Langzaam lopen we naar de auto. Wat kunnen we anders? Wat lief van Kassameisje dat ze ons laat weten dat ze weggaat. Dat ze ons niet zomaar onwetend achterlaat. Wat een schat. We vinden het helemaal niet leuk en vooral niet gezellig dat ze gaat, maar uiteraard gunnen wij haar van harte een nieuwe baan. Ze is niet voor niets zo slim, dus dat ze ééns vertrekt lijkt ons niet meer dan logisch. We kopen een kaartje voor haar, dat we de volgende keer tussen de boodschappen op de band leggen. Als ze er dan nog is, tenminste. Een kaartje om haar te bedanken voor haar vriendelijkheid en om haar succes te wensen in haar nieuwe baan. Doordat we niet weten wanneer ze precies voor het laatst is, lopen we de dagen erna regelmatig, speciaal voor haar, even bij de AH naar binnen – met ons kaartje – langs de kassa’s. Maar Kassameisje is er steeds niet. Dan maar op goed geluk op de volgende donderdagavond gokken. Terwijl Man en kleine heks die avond met hun armen vol flessen naar de automaat lopen, loop ik naar de karren en speur de kassa’s af. Ze zit er! Maar net op dat moment zie ik haar opstaan, haar kassa sluiten en de winkel in lopen. Ik ruk een kar uit het rek en zet de achtervolging in. Ik moet snel zijn, want straks verdwijnt ze achter de coulissen en zien we haar nooit meer terug. Ik negeer Chef Nico en scheer langs hem heen, geen tijd te verliezen. Hem zullen we nog vaak genoeg zien. Ik check alle paden, hoeken en gaten van de winkel, maar zie haar nergens. Man en Kleine Heks haken aan en zoeken mee. We vinden haar onder de lopende band van haar kassa, in de weer met winkelmandjes. Ze kijkt verbaasd en blij tegelijk als wij met onze lege kar zo ineens voor haar neus staan en ze begroet ons hartelijk. Ik overhandig haar het kaartje en zeg dat we haar vreselijk zullen missen. We zijn blij dat we haar toch nog treffen. Ze is blij verrast. Nadat we onze boodschappen hebben gedaan, sluiten we voor de laatste keer aan in de rij van Kassameisje. Nog eenmaal het boodschappenspel, maar Man en Kassameisje zitten beiden faliekant naast het eindtotaal. Maar € 111,11 is ook een mooi bedrag om mee af te sluiten, niet waar? We nemen afscheid van elkaar, maar vermoedelijk niet voor eeuwig. Kassameisje gaat werken bij PEC Zwolle. En ach, daar komen we ook nog wel eens. Maar de donderdagavond zal nooit meer hetzelfde zijn.