Marcelo en de echte wereld

Ergens las of hoorde ik over dit boek, iets of iemand heeft het me eens aangeraden. Het staat in elk geval al een tijdje op mijn nog-te-lezen-boekenlijst. Als ik bij de bieb ben, duik ik met mijn lijstje eerst het digitale bestand in om te kijken of een van mijn gewenste boeken op dat moment beschikbaar is. Vaak vis ik achter het net, maar deze keer staat Marcelo en de echte wereld in de schappen op mij te wachten. Dan begint het grote zoeken. In de catalogus staat heus keurig de categorie en de rubriek en zo vermeld, maar dan nog zoek je je een ongeluk in die boekenrekken. Ik weet inmiddels dat je de door jouw gewenste boeken ook gewoon kunt bestellen. Zodra het boek beschikbaar is, wordt ie voor je klaargelegd en krijg je bericht. Dat is wel service. Maar toch mis ik dan het gevoel van het moment. Ik heb niet elk moment zin in dat ene of dat andere boek van mijn wishlist. Dat wisselt. Dus blijf ik gewoon zelf zoeken op de dag dat het mij uitkomt. Dit keer had ik wel zin in de beschikbare Marcelo.

Marcelo Sandoval is zeventien jaar en luistert het liefst de hele dag naar de innerlijk muziek in zijn hoofd. Hij houdt niet erg van mensen. Hij heeft dan ook een labeltje gekregen: Marcelo heeft een aan Asperger verwante autistische stoornis. Zelf is hij helemaal tevreden met zijn leventje en hij verheugt zich op de zomervakantie, waarin hij voor zijn paarden kan zorgen. Zijn vader verplicht hem echter een zomer lang op zijn advocatenkantoor te komen werken, waardoor Marcelo wordt uitgedaagd uit zijn schulp te kruipen en te functioneren in de echte wereld. Hij heeft weinig keus en gaat aan de slag. Voor het eerst wordt hij geraakt door het lot van een ander mens. Hij ontdekt liefde, jaloezie en wedijver. Het verhaal is geschreven vanuit de gedachtegang van Marcelo zelf. Dat geeft een heel mooi kijkje in de hersenspinsels van een jongen met een op Asperger lijkende vorm van autisme. En op een of andere manier triggert me dat.