Het is
zondag 21 december en dus winterzonnewende.
Vandaag is het de kortste dag én de langste nacht van het jaar. Vanaf dit
moment worden de dagen alweer langer. De zon komt terug! We vieren de
wedergeboorte van het licht. In het jaarwiel heet dit feest Joel, of Yule,
zoals de oude Kelten het noemden. Een feest van kaarsen, veel kaarsen en overal
lichtjes. Yule symboliseert het vertrouwen in de eeuwigdurende cyclus en de
terugkeer van het leven. Iedere oude cultuur had rond deze tijd een Midwinterfeest en een eigen manier om dit vorm te geven. De Germanen haalden in deze periode een boom of een bos takken in huis die ze versierden met bloemen en vruchten. De boom, die elke herfst lijkt af te sterven en elk voorjaar opnieuw knoppen en blaadjes krijgt, is het symbool voor wedergeboorte. Wintergroene takken in huis geven bovendien het gevoel dat niet alles onvruchtbaar en dood is, maar dat de natuur binnenkort weer zal ontwaken.
Het feest van de geboorte van Jezus Christus werd ook aan de winterzonnewende gekoppeld. Ook vandaag de dag komen veel gebruiken terug in de kerstviering, zoals de kerstboom, de cadeautjes en het feestelijke kerstmaal, oorspronkelijke onderdelen van het Yule-feest. De winter begint nu pas, maar het is tegelijkertijd ook het begin van de langere dagen. Daarmee heeft midwinter, net als midzomer, een dubbel gezicht. Het symbool daarbij is vuur: voor de zon én voor de warmte die we nu nodig hebben. Van knetterende vuurkorf tot flikkerend waxinelichtje en van kaars tot knus knapperend haardvuur. Steek maar aan en geef je wensen mee. Voor jezelf, voor de ander en voor ons allemaal. Merry X-mas!
Bronnen: Heks van Susan Smit & www.vrouwholda.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten