Hij is binnen, die medaille! Zestien hele kilometers en een kleine honderd meter, ze zitten erop. Man en ik hebben de 10 Mijl van Zwolle-Zuid volbracht en naar volle tevredenheid bovendien. Wat een leuke loop en wat een prachtig parcours. Een klein stuk door de wijk, een flink stuk buitenom en een lekker lang stuk over de dijk langs de IJssel. Het weer was prima, mooi zonnig en een graad of tien. Wel een straffe wind, maar laten we die nou net in de rug hebben op het lange stuk over de dijk. Ideaal, goed geregeld weerprofeten. De eerste ronde van acht kilometer loop ik nagenoeg fluitend. Het is even zoeken naar mijn eigen tempo in zo’n mensenmassa, maar eenmaal de wijk uit verspreidt de meute zich goed. De tweede ronde gaat moeizamer, vooral de laatste vier kilometer vallen me zwaar. Mensen langs de kant scanderen mijn naam en moedigen me aan, highfivend loop ik langs rijen met kinderen. Ik trek me op aan een paar van mijn voorgangers, maar het kost veel kracht ze bij te houden. Van nog even versnellen is al helemaal geen sprake meer, maar de gedachte dat ik ook in mijn ‘vogeltjestempo’ een heel eind kan komen, houdt me op de been. Bij de finish staat Man te filmen. Ook hij heeft een prima loop gelopen. Ik ontvang een flesje water én natuurlijk die felbegeerde medaille. Bijna omhels ik de mevrouw die mij de medaille omdoet, zo blij ben ik dat ik het gehaald heb. Ik ben helemaal kapot en kan even geen fatsoenlijk woord meer uitbrengen. Maar binnen is-ie en die pakt niemand mij meer af. ‘k Heb ‘m de hele avond om gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten