zondag 4 augustus 2019

Beslagen ramen

Wat een mooie avond vol muziek in het waanzinnig prachtige Toscaanse landschap moest worden, liep uit op een rampzalig én knotsgezellig modderig feestje. Op de parkeerplaats.
Deel 2 …
Vakantieverhalen (2)

Eerder die middag rijden Man en ik met de toegangskaarten op zak naar La Sterza, een plaatsje nabij Lajatico. Daar kun je de auto parkeren en in de pendelbus stappen. Goed geregeld, lijkt me. Hoewel wij ons de hele middag al afvragen of zo’n openluchtconcert met de huidige slechte weersomstandigheden én -voorspellingen niet moet worden afgelast, wijst alles erop dat het gewoon doorgaat. Verkeersmannen, politiemensen, parkeerdames, buschauffeurs en de meisjes van de

Wij parkeren de auto op het speciaal hiervoor ingerichte weiland. Die inrichting gaat overigens niet verder dan honderden gestructureerd geplaatste paaltjes voorzien van alle letters van het alfabet. En er ligt wat stro, hier en daar. Er lopen stoere parkeermeneren in feloranje broeken. Zij zorgen dat de auto’s in mooie rijtjes parkeren en delen bonnetjes uit aan de automobilisten, zodat die weten in welk ‘letterlaantje’ ze hun auto hebben geparkeerd. Makkelijk bij het terugvinden van je auto in het donker na het concert. In de verte klinkt gerommel. Terwijl wij wat bedenkelijk naar de donkere wolken kijken, roept een van de mannen met een grote grijns:

De pendelbus brengt ons met velen tegelijk naar

Om half zeven komt de serveerster ons de verlossende boodschap brengen:

We pakken de eerste de beste pendelbus terug naar de parkeerplaats. Bij de ingang van het Teatro pikt de bus meer mensen op, die het nieuws inmiddels ook hebben gehoord. Het is een bont gezelschap, mensen met felgekleurde regenjassen, zelfgeknipte vuilniszakken en allerhande paraplu’s. Zo’n bus propvol nat volk levert een zompige muffe mensengeur op. En beslagen ramen.

Wordt vervolgd ...
Deel 1 gemist? Klik hier
Voor deel 3 klik hieronder op 'nieuwere posts'.
 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten