Deel 3 …
Vakantieverhalen (3)
Dames in verfijnde jurkjes met kittige slippertjes of juist fragiel hoge hakken. Mannen strak in pak, met propere witte overhemden. Of meer casual, in wijde witte broeken met frisgestreken blouses. Ze begeven zich allemaal naar hun auto in datzelfde kledderige parkeerveld.
Wij zijn inmiddels bij onze auto aangekomen. Hier en daar doet iemand een poging zijn auto uit deze ellende te bevrijden. Lukt niet. Ik kijk naar Man. Zou hij het ook willen proberen? Ik hoop het niet, maar ben ergens bang van wel. Man ziet de pogingen van anderen aan en concludeert ook dat het totaal geen zin heeft. Een enkeling komt wel los uit de modder. Het blijken four wheel drives te zijn.
We maken een praatje met onze ‘buren’, een Colombiaans stel. Gespannen en giechelend kijken we samen naar de falende pogingen van mensen die het steeds weer proberen. Waarop wij elkaar steeds weer bevestigen dat we niets anders kunnen doen dan wachten op hulp. Maar zou die wel komen, en wanneer? Er staan hier minstens zeshonderd auto’s, dat wordt een flinke operatie. Waar zijn eigenlijk die stoere parkeermeneren gebleven?
Na lange tijd loopt er iemand van de organisatie voorbij die weet te vertellen dat hulp onderweg is. Dat is goed nieuws. Maar hoe of wat of wanneer, hij geeft geen idee. Dan zijn er mensen die zo’n mannetje gaan uitschelden. Niet te geloven! Sowieso neemt bij veel mensen om ons heen de frustratie toe. Anderen kijken het wat aan en lijken te berusten in de situatie, zo ook wij. Wat kun je anders? Gefrustreerd blijven proberen weg te komen? Tegen beter weten in? Daar doen wij niet aan mee.
Zo is er een jongeman druk in de weer met houten paaltjes, die hij wanhopig onder de voorwielen probeert te timmeren voor meer grip. Vervolgens schreeuwt hij zijn vrouw achter het stuur allerlei aanwijzingen toe en volgt er een nieuwe - verwachte - mislukte poging. De auto zakt steeds dieper in de mud en de frustratie van de man bereikt zijn hoogtepunt. Daarentegen klinken verderop ineens de overbekende klanken van Vivo per lei van Andrea Bocelli en Laura Pausini uit een autoradio. Mensen zingen mee, met een wijntje in de hand, dansend op blote voeten in de modder. Zo kun je de ellende ook ondergaan en het lijkt mij de beste, de enige manier.
Wordt vervolgd ...
Deel 1 gemist? Klik hier.
Deel 2 gemist? Klik hier.
Voor deel 4 klik hieronder op 'nieuwere posts'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten