Op naar de Zwolse Halve Marathon 2017 #6
Het hardlooploze bestaan zint me helemaal niks, maar dat was u vast al opgevallen. Mijn geduld wordt ernstig op de proef gesteld, bovendien heb ik van nature niet zoveel van dat goedje. Natuurlijk kan ik wel wat voordelen van het niet-mogen-hardlopen opnoemen. Zo is het momenteel berekoud buiten. Wie zit er dan te wachten op een rondje hardlopen? Ook levert het niet-hardlopen tijd op. Tijd die ik mooi kan gebruiken om te bloggen en dat is een leuke bijkomstigheid. Toch blog ik liever over mooie hardlooprondjes, tegenvallende intervaltrainingen of regenachtige donkere duurlopen. Dat geeft toch nét iets meer voldoening. Als Man vertrekt voor een intervaltraining, trek ik de wandelschoenen aan en maak een rondje van vijf kilometer. Ik moet toch wat. Ik wandel flink door, maar het valt me tegen. Ik baal ongelooflijk, die kuit blijft maar opspelen. En ik heb verkeerde, te dikke sokken aan, waardoor ik ook nog met twee grote blaren op de hielen thuiskom. Om chagrijnig van te worden. Maar ik heb wél een mooi plaatje van de koude witte wereld geschoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten