Zo vlak na de zomervakantie begon het te kriebelen. Zouden Man, ook hardloper, en ik niet eens onze grenzen verleggen en ons opmaken voor de Zwolse Halve Marathon (ZHM) van 2017? Ieder jaar spelen we wel even met die gedachte, maar een daadwerkelijke stap in die richting hebben we nooit gezet. Misschien toch - voor een keer - een mooi doel? Meedoen voor de fun én natuurlijk voor de Zwolse gezelligheid, maar ook om ons op die manier wat verder te ontwikkelen in het hardlopen. Stilstand is achteruitgang. Maar dik 21 kilometer is wel een heel eind. Vind ik dat leuk? Wil ik dat wel?
We wikten en wogen en besloten op een goeie dag om ervoor te gaan. We namen ons voor elke maand 1 kilometer aan de duurloop toe te voegen en ons straks in maart 2017 aan te sluiten bij een hardloopclub, die zich richt op het trainen voor de ZHM. Zo geschiedde. De uitbreiding van de 10-kilometerloop ging voorspoedig. Op een dag liep ik zomaar 15 kilometer (11 januari/1:28:53/05:55). Dat ging natuurlijk niet helemaal vanzelf en zeker niet heel hard, maar wat was ik trots! Een dikke week later deed ik een tweede poging. Die mislukte jammerlijk. Na 12 kilometer was ik kapot en hield ik het voor gezien (20 januari/1:11:22/5:57).
En toen kreeg ik vleugels! De derde poging ging als een speer, voor mijn doen dan (25-1/1:26:02/5:44). Ik ben onderweg zelfs nog gestopt voor het maken van een foto voor bij mijn statistieken van PolarFlow. Euforie alom.
Na dit persoonlijk succesje ging ik drie dagen later voor een korte tempotraining. Vijf kilometer, die moest ik nu toch wel in een flink tempo kunnen lopen? Ik ging als een gek van start en het laat zich raden, na 3 kilometer (5:11/5:14/5:29) kreeg ik kotsneigingen en snakte ik naar adem. Mijn hartslag had ook z'n maximum bereikt. Kilometer nummer 4 en 5 moest ik maar rustig aan doen. Toch herstelde ik in de 4e kilometer (6:06) sneller dan ik dacht en daarom trok ik de 5e kilometer alsnog alles uit de kast (5:08). (28 januari/27:19/5:26). De tempotraining werd zo onbedoeld een pittige intervaltraining. Het gaf in elk geval een goed gevoel om m'n grenzen op te zoeken. Alles voor een goede aanloop naar de ZHM! Maar voorlopig dus eerst verplichte rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten