De kijkers voor de bank kwamen dus mooi niet opdagen. Jammer, want het paste zo mooi in de planning van het ontruimen van de kamer. Rest ons niets anders dan de bank in de garage te parkeren. De volgende ochtend staan we om half acht fris en fruitig klaar om de vloermeneren te ontvangen. Na een bakje koffie en thee, en nog een en nog een, is het negen uur geweest en zijn er nog altijd geen werkmannen. Die beginnen toch altijd vroeg in de morgen? Een belletje brengt duidelijkheid: we staan om half 12 ingepland.
Als ze er dan eenmaal zijn, gaat het ineens ook heel hard. Hoofdvloermeneer Jan en zijn kornuit zijn goed op elkaar ingespeeld en onze plavuizen vloer verdwijnt tegel voor tegel onder een grijze massa egaliseerspul. Het ziet er superstrak uit. Na een nacht drogen en opharden staat schilder Robert volgens afspraak keurig om half negen op de stoep. Vandaag staat het spuiten van het plafond op het programma. De hele kamer behalve het plafond verdwijnt onder een laag plastic. Man en ik vertrekken naar Home Center voor het bestellen van onze nieuwe meubels. Eens kijken of we een mooie totaaldeal kunnen sluiten. Daarover later meer. Bij thuiskomst weten we niet wat we zien. Een super-megawit mooi plafond! Wat een verschil. Grote heks vertelt dat de schilderman ook had opgemerkt dat het plafond behoorlijk zwart – lees: vies – was geweest. Geen overbodige luxe dus, deze opknapbeurt. Weer een dag later zijn de muren aan de beurt. De ene kant van de kamer wordt lichtgrijs, de andere kant, de lange muur, wordt donkergrijs. Hoe zal dat uitpakken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten