Vakantieverhalen (7)
Het hele jaar door houd ik een lijstje bij van
titels van boeken die ik graag wil lezen. Dat kan zijn door recensies die me
triggeren in tijdschriften of op Twitter, of via tips van vrienden en
collega’s. Als ik elk gewenst exemplaar zou aanschaffen, raak ik nog eens
bedolven onder grote stapels ongelezen boeken. Wurm je daar maar eens onderuit.
En ik zou tijd, heel veel tijd, moeten maken om ze te lezen. Een lijstje dus.
Dat lijstje loop ik vlak voor de vakantie helemaal door en ik zoek alle
achterflappen op via bol.com of
de app van de bibliotheek. Maakt het boek me nog steeds nieuwsgierig? Heb ik
zin om erin te beginnen? Dan reserveer ik ‘m bij de bieb en hoop ik dat-ie op
tijd voor me klaarstaat. Ook loop ik mijn boekenkast grondig door om te kijken
welk boek een tweede keer verdient.
Ik nam mee, en vond er het volgende van ...
Marathonloper - Abdelkader Benali
Een redelijk fanatieke hardloper mag ik mezelf wel
noemen. Ik voel dan ook enige verwantschap met de schrijver als ik aan dit boek
begin. Wat ik bij voorbaat al leuk vind, is dat het boek in tweeënveertig
hoofdstukken en een beetje is opgedeeld. Precies het aantal kilometers van een
marathon. Leuk gevonden en door de relatief korte hoofdstukken leest het snel
weg.
Per kilometer beschrijft Abdelkader wat er in hem
omgaat. Daarbij blikt hij terug op zijn jeugd en hoe hij in de ban van het
hardlopen raakte. Ook verweeft hij door zijn ervaringen het verhaal van
Rodriguez heen, een “tegenstander van mythische proporties”. Tot kilometer
eenentwintig kan ik meekomen. Voor mij is dat het maximum dat ik zelf eens
liep, een halve marathon. Daar houdt het voor mij een beetje op. De
verwantschap waarover ik het eerder had, verdwijnt hierna steeds verder. Dit is
andere koek. Een waar gevecht tussen lichaam en geest. Je zou denken dat de
verhalen me juist zouden inspireren om toch ook eens een poging te wagen een
hele te lopen. Maar nee, een hele marathon is ver, heel ver van m’n bed. Diep
respect voor Abdelkader en voor iedere loper die het wel eens of zelfs meerdere
malen heeft gepresteerd. Mij niet gezien.
Persoonlijk
cijfer: 6,5 (van 10)
Vele hemels boven de zevende - Griet op de Beeck
Mooi boek. Groots schrijver. En niet alleen om die
vele inventieve Vlaamse woorden en uitdrukkingen, dat is altijd smullen. Op de
Beeck weet zo goed woorden te geven aan dat wat een mens allemaal denkt en aan
dat wat hij vooral níét uitspreekt. Je krijgt zicht op hoe de relaties tussen
vijf verschillende en aan elkaar verbonden karakters onderling werken en hoe
hun denken en doen vaak niet overeenkomen.
“Over onverwacht geluk dat de dingen
moeilijk maakt, over geheimen die te groot lijken, over obstakels die bergen
worden en over blijven proberen.”
Als lezer weet je veel meer dan de hoofdpersonen
zelf ook maar enigszins vermoeden. Ze zijn stuk voor stuk hun authentieke zelf
en je hebt met ze te doen, met allemaal. Niemand doet iets om niets. Alles komt
ergens door, hoe krom ook, en in de meeste gevallen kun je er begrip voor hebben.
Iedereen is evenveel waard, iedereen doet ertoe.
Volgens mij klinkt dit heel vaag. Maar echt, Vele
hemels boven de zevende is het lezen meer dan waard. Van Op de Beeck las ik
eerder ook Kom hier dat ik u kus. Ook dat boek vind ik beregoed
geschreven. Een aanrader.
Persoonlijk
cijfer: 9
De geluksvogel - Ilja Gort
Ilja Gort, wat zal ik over hem zeggen? Een paar
steekwoorden: groot wijnliefhebber, wijnboer, heeft een wijnchateau in
Frankrijk, bekend van de tv-programma’s Gorts wijnkwartier en Gort over
de grens én hij bezit een wel heel fantasierijke en creatieve geest. Dat
alles bij elkaar levert waanzinnig leuke boeken op en De geluksvogel is
daar een van.
Van de achterflap: “Harald is en succesvolle
Nederlandse reclameman die een goedlopend wijnchateau in Frankrijk bezit. Hij
ontmoet een Franse wijnboer wiens zaken niet al te best gaan en adviseert hem
een camping te beginnen. Hiermee ontketent hij een reeks voorvallen die tot wel
heel bizarre situaties leidt.”
Zeer vermakelijk en mede daardoor zó uit. Smaakt
naar meer, en naar wijn.
Persoonlijk
cijfer: 8,5
Nooit goed genoeg - Christine Arylo & Amy Ahlers
Ja ja, een zogenaamd zelfhulpboek dit jaar in mijn
koffer. De auteurs geven handvaten om je ‘innerlijke kreng(en)’ te leren kennen
en ze te transformeren tot hulpvaardige vriendinnen.
Je kent ze vast wel, die
krengen of commentatoren in je hoofd, die je soms, of misschien wel heel vaak,
je het leven zuur maken en overal kritiek op leveren. Nee, ik heb het hier niet
over schizofrenie of een identiteitsstoornis, die aandoeningen zijn echt van
een heel andere orde.
“Iedere vrouw heeft een innerlijke stem die
venijnige kritiek op haar levert. Gewicht, kleding, carrière en moederschap,
maar ook behaalde successen: alles kan reden zijn voor giftig commentaar op
jezelf.” In zeven stappen geef je je innerlijke kreng een andere functie én je
leert (beter) luisteren naar je innerlijke wijsheid. Een echt werkboek, waarbij
je uitgedaagd wordt aan het werk te gaan en ik denk dat veel vrouwen, inclusief mijzelf, er iets
aan kunnen hebben. De methode zit goed in elkaar en geeft veel inzichten. Veel
aspecten ben ik ook, anders genoemd misschien, tegengekomen tijdens mijn
opleiding NLP. Herkenbare kost in een ander jasje, met verfrissende tips en
inzichten.
Persoonlijk
cijfer: 7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten